هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از یافتن معشوق و دلدار خود سخن می‌گوید. او از فرار معشوق از کارهایش، وعده‌های بی‌پایه، زحمت اغیار، و زیبایی بی‌نظیر معشوق گلایه می‌کند. در نهایت، شاعر از یافتن معشوق در میان انوار و زیبایی‌های طبیعت سخن می‌گوید و به شمس تبریزی اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان و اصطلاحات شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
غزل شمارهٔ ۱۶۶۰
ای گُزیده یار چونَت یافتم
ای دل و دِلْدار چونَت یافتم
می‌گُریزی هر زمان از کارِ ما
در میانِ کار چونَت یافتم
چند بارم وَعده کردیّ و نَشُد
ای صَنَم این بار چونَت یافتم
زَحْمَتِ اَغْیار آخِر چند چند؟
هین که بی‌اَغْیار چونَت یافتم
ای دَریده پَرده‌هایِ عاشقان
پَرده را بَردار چونَت یافتم
ای زِ رویَت گُلْسِتان‌ها شَرمسار
در گُل و گُلْزار چونَت یافتم
ای دل اندک نیست زَخمِ چَشمِ بَد
پس مگو بسیار چونَت یافتم
ای کِه در خوابَت ندیده خُسروان
این عَجَب بیدار چونَت یافتم
شَمسِ تبریزی که اَنْوار از تو تافت
اَنْدَر آن اَنْوار چونَت یافتم
ای دل و دِلْدار چونَت یافتم
می‌گُریزی هر زمان از کارِ ما
در میانِ کار چونَت یافتم
چند بارم وَعده کردیّ و نَشُد
ای صَنَم این بار چونَت یافتم
زَحْمَتِ اَغْیار آخِر چند چند؟
هین که بی‌اَغْیار چونَت یافتم
ای دَریده پَرده‌هایِ عاشقان
پَرده را بَردار چونَت یافتم
ای زِ رویَت گُلْسِتان‌ها شَرمسار
در گُل و گُلْزار چونَت یافتم
ای دل اندک نیست زَخمِ چَشمِ بَد
پس مگو بسیار چونَت یافتم
ای کِه در خوابَت ندیده خُسروان
این عَجَب بیدار چونَت یافتم
شَمسِ تبریزی که اَنْوار از تو تافت
اَنْدَر آن اَنْوار چونَت یافتم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۵۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
