دلم به قبله ی اسلام مایل افتاده است
صنم تراش من از کفر غافل افتاده است

مرا معامله در کوچه ایست با مرهم
که صد مسیح به یک زخم بسمل افتاده است

به دیر می رود ای کعبه رو رهت ، فریاد
که مست خوابی و آتش به محمل افتاده است

طواف کعبه مبادا که نا امید شوم
مدد کنید که جمازه در گل افتاده است

من از فریب عمارت گدا شدم ور نه
هزار گنج به ویرانه ی دل افتاده است

چگونه گریه بجوشد که چشم حیرانم
به آفتاب قیامت مقابل افتاده است

ز بار درد سبک مایه دان شهیدان را
که در محیط محبت به ساحل افتاده است

ز بحر جود کریمی که تشته در طلب است
هزار پایه گداتر ز سایل افتاده است

به آستان محبت شهید شد عرفی
برهمنی به در کعبه بسمل افتاده است

«عرفی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir