هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به مفاهیمی مانند عشق، خودشناسی، وحدت وجود، و تلاش برای رسیدن به کمال معنوی اشاره دارد. شاعر از تجربه‌های روحانی و عرفانی خود سخن می‌گوید و بیان می‌کند که با گذر از خودی و رسیدن به عشق، به جایگاهی والا دست یافته است. همچنین، به آموختن از حق و همراهی با عشق و پیامبر اسلام اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند وحدت وجود و گذر از خودی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
غزل شمارهٔ ۱۶۶۹
آتشی نو در وجود اَنْدَر زَدیم
در میانِ مَحْوِ نو اَنْدَر شُدیم
نیک و بَد اَنْدَر جهانِ هستی است
ما نه نیکیم ای برادر نی بَدیم
هر چه چَرخِ دُزد از ما بُرده بود
شب عَسَس رفتیم و از وِیْ بِسْتَدیم
ما یکی بودیم با صد ما و من
یک جُوی زان یک نَمانْد و ما صدیم
از خودی نارفته نَتْوان آمدن
از خودی رفتیم، وان گَهْ آمدیم
قَدِّ ما شُد پَست اَنْدَر قَدِّ عشق
قَدِّ ما چون پَست شُد، عالی قَدیم
پیشهٔ مَردی زِ حَق آموختیم
پَهْلَوانِ عشق و یارِ احمدیم
بیست و نُه حَرف است بر لوحِ وجود
حَرف‌ها شُستیم و اَنْدَر اَبْجَدیم
سَعْدِ شَمسُ الدّینِ تبریزی بِتافت
وَزْ قِرانِ سَعْدِ او ما اَسْعَدیم
در میانِ مَحْوِ نو اَنْدَر شُدیم
نیک و بَد اَنْدَر جهانِ هستی است
ما نه نیکیم ای برادر نی بَدیم
هر چه چَرخِ دُزد از ما بُرده بود
شب عَسَس رفتیم و از وِیْ بِسْتَدیم
ما یکی بودیم با صد ما و من
یک جُوی زان یک نَمانْد و ما صدیم
از خودی نارفته نَتْوان آمدن
از خودی رفتیم، وان گَهْ آمدیم
قَدِّ ما شُد پَست اَنْدَر قَدِّ عشق
قَدِّ ما چون پَست شُد، عالی قَدیم
پیشهٔ مَردی زِ حَق آموختیم
پَهْلَوانِ عشق و یارِ احمدیم
بیست و نُه حَرف است بر لوحِ وجود
حَرف‌ها شُستیم و اَنْدَر اَبْجَدیم
سَعْدِ شَمسُ الدّینِ تبریزی بِتافت
وَزْ قِرانِ سَعْدِ او ما اَسْعَدیم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۶۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
