هوش مصنوعی: این شعر به نقد رفتارهای مختلف انسان‌ها در پرستش و عبادت می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که برخی افراد به جای پرستش خدا، به ظواهر و اشیاء مادی مانند درِ حرم، دفتر فقیهان، زیورآلات، و حتی افراد مانند شیخ و برهمن متوسل می‌شوند. او از این رفتارها انتقاد کرده و بر این باور است که این افراد در حقیقت چیز دیگری را می‌پرستند. در نهایت، شاعر به عشاق حقیقی اشاره می‌کند که گوهری گران‌بها را می‌پرستند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم اجتماعی و مذهبی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات انتقادی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۱۶۹

حرم پویان دری را می پرستند
فقیهان دفتری را می پرستند

گروهی زشت خویند اهل دانش
که زیب و زیوری را می پرستند

از آن دعوی به شیخ و برهمن ماند
که هر یک داوری را می پرستند

برافکن پرده تا معلوم گردد
که یاران دیگری را می پرستند

عجب داریم ما از اهل عصیان
که دامان تری را می پرستند

به هر عزت که عشاق مجازی
ز ما خود خوشتری را می پرستند

ز اهل درد شو عرفی که این جمع
گرامی گوهری را می پرستند
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.