هوش مصنوعی: این شعر از عرفی شیرازی با استفاده از تصاویر و استعاره‌های پیچیده، به موضوعاتی مانند دوستی و دشمنی، تغییر حالات انسان، و مفاهیم عرفانی و اجتماعی می‌پردازد. شاعر از عناصر طبیعی و اساطیری برای بیان احساسات و تفکرات خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اجتماعی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات ممکن است برای مخاطبان جوانتر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۳۲۰

یاران به روز حادثه برق جهان شوند
چون یار شد جهان، همگی مهربان شوند

لنگان روند در قدمم، چون سبک روم
چون پا به سنگ برزنم، آتش عنان شوند

جوشند چون مگس به لبم گاه نوشخند
چون تلخی ای رسد، عنقا نشان شوند

در بند چَه گذاشته، یوسف کنند به خواب
چون شد خلاص، بر اثر کاروان شوند

ای آسمان به تازه برانگیز فتنه ای
تا دوستان به تهنیت دشمنان شوند

تابوتم ای جنازه کشان دیرتر برید
تا دشمنان ز همرهی اش کامران شوند

نونو لباس کعبه به دوشم ده ای فلک
تا زائران بتکده لبیک خوان شوند

اینک رسید نعمت الوان ز خوان هند
تا معده ها در آن همگی میهمان شوند

ای خدمتی مجال عبور مگس مده
تا آش مطلبان ز نعم کامران شوند

اینک رسید مسند جاهی که خاکیان
در سایهٔ دعا به در آسمان شوند

مردم کلیم صورت و فرعون سیرتند
عرفی تو گرگ شو، اگر ایشان شبان شوند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.