هوش مصنوعی: این شعر به مفاهیمی مانند ناتوانی، ضعف فطرت انسان، وابستگی به دنیای فانی، تشویش‌های دنیوی، و تلاش برای رهایی از قید و بندهای مادی می‌پردازد. همچنین، اشاره‌ای به زندگی گذرا و مرگ دارد و تأکید می‌کند که بسیاری از افراد درگیر روزمرگی‌ها هستند و از حقیقت زندگی غافل شده‌اند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از واژه‌ها و مفاهیم مانند «نفس»، «تشویش دنیا»، و «مرگ» ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۱۴۵۱

اینکه طاقت‌ها جوانی می‌کند
ناتوانی‌، ناتوانی می‌کند

گر همه خاک از زمین‌گردد بلند
بر سر ما آسمانی می‌کند

بسکه فطرتها ضعیف‌ افتاده است
تکیه بر دنیای فانی می‌کند

نیست‌کس اینجاکفیل هیچکس
زندگی روزی‌رسانی می‌کند

عصمت از تشویش دنیا جستن است
نفس را این قحبه، زانی می‌کند

در تب و تاب نفس پرواز نیست
سعی بسمل پرفشانی می‌کند

قید هستی پاس ناموس دل است
بیضه‌داری آشیانی می‌کند

از چه خجلت صفحه‌ام آتش زند
چون عرق داغم روانی می‌کند

هرکه را دیدم درین عبرت‌سرا
بهر مردن زندگانی می‌کند

بی دماغم‌، غیر دل زین انجمن
هرچه بردارم گرانی می‌کند

آنقدر از خود به یادش رفته‌ام
کاین جهانم آنجهانی می‌کند

هیچ می‌دانی که‌ام ای بی‌خبر
شاه ما را پاسبانی می‌کند

کلک بیدل هرکجا دارد خرام
سکته هم ناز روانی می‌کند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۵۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۵۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.