هوش مصنوعی: این شعر از بیدل دهلوی، با زبانی پیچیده و پر از استعاره، به مفاهیمی مانند ناپایداری دنیا، بی‌اعتباری مقام و منزلت، اهمیت استقامت و حقیقت‌جویی، و بیهودگی آرزوهای دنیوی می‌پردازد. شاعر با تصاویر شعری عمیق، از گذرایی قدرت و ثروت، اهمیت کار و تلاش، و ناتوانی انسان در رسیدن به حقیقت مطلق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است و درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۱۵۷۳

موی دماغ جاه و حشم حل نمی‌شود
فغفور خاک‌گشت و سرش‌کل نمی‌شود

ما و من هوسکدهٔ اعتبار خلق
تقریر مهملی است‌که مهمل نمی‌شود

زبن گرد اعتبار مچین دستگاه ناز
بر یکدگر چو سایه فتد تل نمی‌شود

آیینه‌دار جوهر مرد استقامت است
پرداز تیغ کوه به صیقل نمی‌شود

افسردگی‌کمینگر تعطیل وقت ماست
تا دست گرم کار بود شل نمی‌شود

ناقدردان راحت وضع زمانه‌ای
تا دردسر به طبع تو صندل نمی‌شود

با این دو چشم کاینه‌دار دو عالم است
انسان تحیر است که احول نمی‌شود

زبن آرزوکه سرمه نظرگاه چشم اوست
حیف است اصفهان همه مکحل نمی‌شود

ای خواجه خواب راحت از اقبال رفته‌گیر
این کار بوریاست ز مخمل نمی‌شود

با وهم و ظن معامله طول اوفتاده است
عالم مفصلی‌ست که مجمل نمی‌شود

بیدل‌ کسی به عرش حقیقت نمی‌رسد
تا خاک راه احمد مرسل نمی‌شود
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.