هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از مخاطب می‌خواهد در برابر مشکلات و سختی‌ها صبور و بخشنده باشد، مانند آتش که بر سر راه عاشقان می‌نشیند و به آن‌ها آرامش می‌دهد. همچنین، از مخاطب می‌خواهد که در زندگی متواضع و فروتن باشد و مانند دانه‌ای در دریا، خود را به جریان زندگی بسپارد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند و از آن‌ها درس بگیرند.
غزل شمارهٔ ۱۷۴۴
بیار مُطرب، بَر ما کَریم باش، کَریم
به کویِ خَسته دلانی، رَحْیم باش، رَحْیم
دِلَم چو آتش چون دردَمی، شود زنده
چو دلْ مَباش مُسافر، مسقیم باش، مُقیم
بیامَد آتش و بر راهِ عاشقان بِنِشَست
که ای مُسافرِ این رَهْ بَسیم باش، بَسیم
نِدا رَسید به آتش که بر همه عُشّاق
چو شُعله‌هایِ خَلیلی نَعیم باش، نَعیم
گِلیم از آب چو خواهی که تا بُرون آری
به زیرِ پایِ عزیزان گِلیم باش، گِلیم
چو بایَدَت که تو را بَحْر دایه‌وار بُوَد
مِثالِ دانهٔ دُر رو یَتیم باش، یَتیم
دُرُست و راست شُد ای دل که در هوا دل را
دُرُست راست نیاید، دو نیم باش، دو نیم
اَلِف مَباش زِ اَبْجَد، که سَرکَشی دارد
مَباش بیِّ دو سَر، تو چو جیمْ باش، چو جیم
به کویِ خَسته دلانی، رَحْیم باش، رَحْیم
دِلَم چو آتش چون دردَمی، شود زنده
چو دلْ مَباش مُسافر، مسقیم باش، مُقیم
بیامَد آتش و بر راهِ عاشقان بِنِشَست
که ای مُسافرِ این رَهْ بَسیم باش، بَسیم
نِدا رَسید به آتش که بر همه عُشّاق
چو شُعله‌هایِ خَلیلی نَعیم باش، نَعیم
گِلیم از آب چو خواهی که تا بُرون آری
به زیرِ پایِ عزیزان گِلیم باش، گِلیم
چو بایَدَت که تو را بَحْر دایه‌وار بُوَد
مِثالِ دانهٔ دُر رو یَتیم باش، یَتیم
دُرُست و راست شُد ای دل که در هوا دل را
دُرُست راست نیاید، دو نیم باش، دو نیم
اَلِف مَباش زِ اَبْجَد، که سَرکَشی دارد
مَباش بیِّ دو سَر، تو چو جیمْ باش، چو جیم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۴۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
