کونِ خَر را نِظامِ دین گفتم
پُشک را عَنْبَرِ ثَمین گفتم

اَنْدَرین آخُرِ جهان زِ گِزاف
بَسْ چَمَن نامِ هر چَمین گفتم

طوق بر گَردنِ کَپی بَستم
نامِ اَعْلی بر اَسْفَلین گفتم

عُذر خواهید روح را که زِ عَجْز
صِفَتِ روحْ بَهرِ طین گفتم

حلیهٔ آدم و خَلیفهٔ حَق
به هر اِبْلیس و هر لَعین گفتم

زاغ را بُلبُلِ چَمَن خواندم
خار را سَرو و یاسَمین گفتم

دیو را جِبْرئیل کردم نام
ژاژ را حُجَّتِ مُبین گفتم

ای دَریغا که کانِ نِفرین را
از طَمَعْ چند آفرین گفتم

از خَری بود آن نَبُد زِ خِرَد
که خَرِ ماده را تَکین گفتم

توبه کردم ازین خَطا گفتن
همه عُمرم بَسْ اَرْ همین گفتم

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir