هوش مصنوعی: این شعر از بیدل دهلوی با زبانی نمادین و پر از استعاره، به موضوعاتی مانند گذرایی فرصت‌ها، بی‌ثباتی دنیا، اهمیت اخلاق، وحدت وجود، و رهایی از تعلقات دنیوی می‌پردازد. شاعر با اشاره به مفاهیمی مانند «آتش زدن کاغذ» (گذرایی عمر)، «غربال و سبد» (بی‌فایده‌ بودن آرزوهای بیهوده)، و «صمد» (خدای یکتا)، مخاطب را به تفکر در مورد حقیقت وجود و رهایی از وهم‌های دنیوی دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است و درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات نمادین دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۱۷۰۲

ای قاصد تحقیق ز تسلیم مددگیر
هر چند رهت تا سر زانوست بلد گیر

فرصت اثر کاغذ آتش زده دارد
چشمی به خیال آب ده و عمر ابد گیر

پس از توگذشته‌ست غبار رم فرصت
زین مدّ امل آب به غربال و سبد گیر

بی مغزی از این بحر فتاده‌ست به ساحل
گیرم‌ گهرت آینه پرداخت ز بد گیر

خلقی به غبار هوس پوچ نفس سوخت
چندی تو هم از وهم پی جان و جسد گیر

قدرت به جز اخلاق ز مردان نپسندد
گیرایی اگر دست دهد ترک حسد گیر

گرتربیت خلق بد و نیک ضروری است
چون زر سر بیمغز خران زیر لگد گیر

ناموس غنا درگروکسوت فقرست
گر آب رخ آینه خواهی به نمد گیر

کارت به خود افتاده‌، چه دنیا و چه عقبا
هرگاه قبول خودی اینها همه رد گیر

جز ذات احد نیست‌، چه تشبیه و چه تنزیه
خواهی صنم ایجاد کن و خواه صمد گیر

بیدل غم آوارگی دیر و حرم چند
آن راه‌ که دور از بر خویش است بلد گیر
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.