هوش مصنوعی: این شعر به موضوعات عمیقی مانند گذر زمان، ارزش نفس و زندگی، حیرت و تأمل در هستی، و ناامیدی و امید پرداخته است. شاعر از نفس به عنوان نمادی از زندگی و فرصت‌های گذرا یاد می‌کند و بر اهمیت استفاده بهینه از زمان تأکید دارد. همچنین، مفاهیمی مانند عقل، جنون، جوانی، پیری، و مرگ نیز در آن مطرح شده‌اند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند مرگ، ناامیدی، و گذر زمان نیاز به بلوغ فکری دارند تا به درستی درک شوند.

غزل شمارهٔ ۱۷۵۲

بی‌تأمل در دم پیری مده بیرون نفس
از کتاب صبح مگذر سرسری همچون نفس

جسم خاکی دستگاه معنی پرواز توست
راست کن چندی درین‌ خم همچو افلاطون نفس

گر نیاید باورت از حیرت آیینه پرس
صبح ما را نیست شام ناامیدی چون نفس

ای حباب از آبروی زندگی غافل مباش
چون ‌گهر دزدیدنی دارد در این جیحون نفس

گردبادست اینکه دارد جلوه در دشت جنون
یا ز تنگی می‌تپد در سینهٔ مجنون نفس‌؟

بسکه زین بزم ‌کدورت در فشار کلفتم
غنچه‌وارم برنمی‌آید ز موج خون نفس

آه از شام جوانی صبح پیری ریختند
آنچه می‌زد بال عشرت می‌زند اکنون نفس

شعله‌ای دارد چراغ زندگی ‌کز وحشتش
در درون دل تمنا می‌تپد بیرون نفس

فیضها می‌باید از حرف بزرگان ‌گل کند
صبح روشن می‌شود تا می‌زند گردون نفس

خامشی دارد به ذوق عافیت تقلید مرگ
تا به کی بندد کسی بیدل به این مضمون نفس
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۵۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.