هوش مصنوعی: این متن شعری است که به مفاهیمی مانند عشق، انتظار، مرگ، هستی و ناپایداری زندگی می‌پردازد. شاعر از قلم و نوشتن به عنوان نمادهایی برای بیان دردها و آرزوهایش استفاده می‌کند و به مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند مرگ و ناپایداری زندگی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۱۷۵۶

نفس ثبات ندارد به شست ‌کار نویس
شکسته است قلم نسخه اعتبار نویس

جریدهٔ رقم اعتبارها خاک است
تو هم خطی به سر لوح این مزار نویس

زمان وصل به صبح قیامت افتاده‌ست
سیاهی از شب ما گیر و انتظار نویس

سوار مطلب عشاق دقتی دارد
برای خاطر ما اندکی غبار نویس

شقی‌ که ‌گل ‌کند از خامه بی ‌صریری نیست
برات ناله تو هم بر دل فگار نویس

خط جنون‌ سبقان مسطری نمی‌خواهد
چو نغمه هرچه نویسی برون تار نویس

شگون یمن ندارد برات عشرت دهر
زبان خامه سیاه است‌ گو بهار نویس

هزار مرتبه دارد شهید تیغ وفا
قلم به خون زن و بیتی به یادگار نویس

ز نقش هستی من هر کجا اثر یابی
خط جبین کن و بر خاک راه یار نویس

بیاض دیدهٔ یعقوب اشارتی دارد
که سیر ما کن و تفسیر نقره‌کار نویس

به نامه‌ای‌ که در او نام عشق ثبت ‌کنند
به جای هر الف انگشت زینهار نویس

ز خود تهی شدن آغوش بی‌نشانی اوست
چو صفر اگر ز میان رفته‌ای‌کنار نویس

به مشق حسرت ازآن جلوه قانعم بیدل
بر او سفیدی مکتوب انتظار نویس
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.