هوش مصنوعی:
متن دعوت به شادی و لذت از زندگی است، با تأکید بر دوری از غم و نگرانی‌های بیهوده. شاعر از زندگی در لحظه و لذت بردن از آن سخن می‌گوید و بر این نکته تأکید می‌کند که نباید با افراد ناشایست معاشرت کرد. همچنین، او از پذیرش سرنوشت و عدم مقابله با آن صحبت می‌کند و در نهایت، خود را مست و شیفته‌ی شمس تبریزی و شاه تبریز معرفی می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند پذیرش سرنوشت و دوری از غم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.
غزل شمارهٔ ۱۷۶۶
خیز تا فِتْنه‌یی بَرانگیزیم
یک زمانْ از زمانه بُگْریزیم
بر بِساطِ نَشاطْ بِنْشینیم
همه از پیشِ خویشْ بَرخیزیم
جُز حَریفِ ظَریف نَگْزینیم
با کَسانِ خَسانْ نیامیزیم
غَمِ بیهوده در جهان نخوریم
میِ آسوده در قَدَح ریزیم
ما گرفتارِ شادی و طَرَبیم
نه گرفتارِ زُهد و پَرهیزیم
گَر سِتیزه کُند فَلَک با ما
بر مُرادش رَویم و نَسْتیزیم
چون نداریم هیچ دست آویز
چند با هر کسی دَرآویزیم؟
عیشِ باقی‌ست شَمسِ تبریزی
مَستِ جاویدِ شاهِ تبریزیم
یک زمانْ از زمانه بُگْریزیم
بر بِساطِ نَشاطْ بِنْشینیم
همه از پیشِ خویشْ بَرخیزیم
جُز حَریفِ ظَریف نَگْزینیم
با کَسانِ خَسانْ نیامیزیم
غَمِ بیهوده در جهان نخوریم
میِ آسوده در قَدَح ریزیم
ما گرفتارِ شادی و طَرَبیم
نه گرفتارِ زُهد و پَرهیزیم
گَر سِتیزه کُند فَلَک با ما
بر مُرادش رَویم و نَسْتیزیم
چون نداریم هیچ دست آویز
چند با هر کسی دَرآویزیم؟
عیشِ باقی‌ست شَمسِ تبریزی
مَستِ جاویدِ شاهِ تبریزیم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
