چند قَبا بر قَدِ دل دوختم
چند چراغِ خِرَد افْروختم

پیرِ فَلَک را که قَراریش نیست
گَردشِ بَسْ بواْلعَجَب آموختم

گنجِ کَرَم آمد مِهْمانِ من
وامِ فَقیران زِ کَرَم توختم

حاصل ازین سه سُخَنم بیش نیست
سوختم و سوختم و سوختم

بر مَثَلِ شمعَم منْ پاک‌باز
ریختم آن دَخْل که اَنْدوختم

بس که بَسی نُکتهٔ عیسیِّ جان
در دل و در گوشِ خَر اِسْپوختم

بس که اِذا تَمَّ دَنا َنقْصُهُ
تا بِنَگوید صَنَمِ شوخْ تَم