هوش مصنوعی: شاعر در این متن از احساسات عمیق و دردهای عاطفی خود سخن می‌گوید. او از شکستن دل، تنهایی، خیال‌پردازی‌های عاشقانه و رنج‌های روحی می‌نالد. تصاویری مانند شکستن شیشه، گل‌چیدن خیال، و خون گشتن دل نشان‌دهنده‌ی غم و اندوه شدید است. شاعر همچنین از پیری، ناامیدی و تلاش‌های بی‌ثمر در زندگی یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاطفی عمیق، نمادهای پیچیده و احساساتی مانند اندوه، تنهایی و عشق ناکام است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند پیری و ناامیدی نیاز به تجربه‌ی زندگی بیشتری برای درک کامل دارند.

غزل شمارهٔ ۲۰۲۰

شب جوش بهاری به دل تنگ شکستم
گل چید خیال تو و من رنگ شکستم

مژگان بهم آوردم و رفتم به خیالت
پرهیز تماشا به چه نیرنگ شکستم

خلوتکدهٔ غنچه طربگاه بهار است
در یاد تو خود را به دل تنگ شکستم

هر ذره به‌کیفیت دل مست خروشی‌ست
این شیشه ندانم به چه آهنگ شکستم

بی‌برگی‌ام ازکلفت افسرده دلیهاست
دستی‌ که ندارم ته این سنگ شکستم

آخر به در یاس زدم حلقهٔ پیری
فریاد که نی چنگ شد و چنگ شکستم

خون گشتن دل باعث واماندگی‌ام بود
تا آبله‌ای در قدم لنگ شکستم

گرد هوسی چند نشاندم به تغافل
کونین صفی بود که بی‌جنگ شکستم

شبگیر سرشک اینهمه‌کوشش نپسندد
در لغزش پا منزل و فرسنگ شکستم

در بزم هوس مستی اوهام جنون داشت
صد میکده مینا به سر سنگ شکستم

از ششجهتم گرد سحر آینه‌دار است
چون شمع چه‌گویم چقدر رنگ شکستم

خون در جگر از شیشهٔ خالی نتوان کرد
بی‌درد دلی داشتم از ننگ شکستم

بیدل نکشیدم الم هرزه نگاهی
آیینهٔ راحتکدهٔ رنگ شکستم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.