هوش مصنوعی: این شعر به بیان حالات روحی و عاطفی شاعر می‌پردازد که میان خرد و جنون در نوسان است. او از تناقضات درونی، عشق، رنج‌های زندگی، و جستجوی معنا سخن می‌گوید. تصاویری مانند گل، بهار، آیینه، و موج پری، نمادین هستند و احساسات عمیق شاعر را نشان می‌دهند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از مضامین مانند رنج و جنون نیاز به درک بالاتری از زندگی دارند.

غزل شمارهٔ ۲۱۱۳

گاه خرد جوهرم‌، گاه جنون خودم
انجمن جلوهٔ بوقلمون خودم

صبح بهار دلم لیک ز کم‌فرصتی
تا نفسی‌ گل‌ کند گرد برون خودم

شور چمن داده‌ام کوچهٔ زنجیر را
تا به بهار جنون راهنمون خودم

صید بتان کرده‌ام از نگه حیرتی
زین عمل آیینه‌سان داغ فسون خودم

تنگی آغوش دل سوخت پر افشانی‌ام
الفت این آشیان‌ کرد زبون خودم

گر نبود زندگی رنج هوسها کراست
در خور آب بقا تشنهٔ خون خودم

تالب جرات نفس مایل اظهار نیست
غنچه صفت مرهم زخم درون خودم

خلوت آیینه‌ام موج پری می‌زند
اینکه توام دیده‌ای نقش برون خودم

تا به ثریا رسید آبلهٔ پای من
اینقدر افسردهٔ همت دون خودم

در خور ظرف خیال حوصله دارد حباب
بیدل دریاکش جام نگون خودم
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.