هوش مصنوعی: این متن به انتظار و اشتیاق گوش دادن به صدای خوش و تأثیرات آن بر روح و طبیعت می‌پردازد. از تأثیر نعره رعد بر شکوفه‌ها و ثمرات درختان و همچنین از سماع (شنیدن موسیقی روحانی) و تأثیر آن بر عقل و جان سخن می‌گوید. متن به زیبایی‌های طبیعت و تأثیرات روحانی صداها اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژگان و اصطلاحات پیچیده و ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۸۳۲

مانده شده‌‌ست گوشِ من از پِیِ اِنْتِظارِ آن
کَزْ طَرَفی صدای خوش دَررَسَدی زِ ناگهان

خوی شده‌‌ست گوش را گوشِ ترانه نوش را
کو شِنَوَد سَماع خوش هم زِ زمینْ هم آسمان

فَرعِ سَماعِ آسْمان هست سَماعِ این زمین
وان که سَماعِ تَن بُوَد فَرِع سَماعِ عقل و جان

نَعْره رَعد را نِگَر چه اثر است در شَجَر
چند شکوفه و ثَمَر سَر زده اَنْدَر آن فَغان

بانگ رَسید در عَدَم گفت عَدَم بلی نَعَم
می‌نَهَم آن طَرَف قَدَم تازه و سَبز و شادمان

مُسْتَمِع اَلَست شُد پایْ دَوان و مَست شُد
نیست بُد او و هست شُد لاله و بید و ضَیْمَران
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۳۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.