هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های آینه و انعکاس تصاویر در آن می‌پردازد. شاعر از تماشای آینه و انعکاس جمال معشوق سخن می‌گوید و از حیرت و حسرتی که این انعکاس در او ایجاد می‌کند. همچنین، به مفاهیمی مانند عشق، حیرت، جلوه‌گری و کدورت اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

غزل شمارهٔ ۲۶۳۱

امروزکیست مست تماشای آینه
کز ناز موج می‌زند اجزای آینه

دیوانهٔ جمال تو گر نیست از چه رو
جوهرکشیده سلسله در پای آینه

در حسرت بهار خطت ‌گرد می‌کند
جوهر به جای سبزه ز صحرای آینه

موقوف جلوهٔ ‌گل شبنم بهار توست
جوش‌ گهر ز موجهٔ دریای آینه

از شرم آنکه آب نشد از نظاره‌ات
گرداب خجلت است سراپای آینه

شد عمر صرف جلوه‌پرستی‌، ولی چه سود
نگرفت بینوا دل ما جای آینه

جز حیرت آنچه هست متاع‌ کدورت است
در عشق بعد از این من و سودای آینه

با خوی زشت صحبت روشندلان مخواه
زنگی خجل شود به تماشای آینه

حسن و هزار نسخهٔ نیرنگ در بغل
ما و دلی و یک ورق انشای آینه

روزی‌ که داد عرض نزاکت میان یار
افتاد مو به دیدهٔ بینای آینه

چندان که چشم باز کنی جلوه می‌دهد
اسمی‌ست ششجهت ز مسمای آینه

بیدل به هر دلی ندهند آرزوی داغ
اسکندر است باب تمنای آینه
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۳۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.