هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی مانند قناعت، کمک به دیگران، تأثیرگذاری در زندگی، و عواقب بی‌توجهی به نیازهای دیگران می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر و استعاره‌های مختلف، از جمله قحطی، طبیعت، و روابط انسانی، پیام‌های اخلاقی و عرفانی را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم نیاز به درک بالاتری از ادبیات و فلسفه دارند.

غزل شمارهٔ ۲۶۷۰

گر درین قحط سرایت نکند نان مددی
نه جسد رنگ نموگیرد و نی جان مددی

سرسری نگذری ای بیخبر از عقدهٔ دل
گر ز ناخن نشود کار به دندان مددی

ای غنی تا اثر انجم و افلاک بجاست
کس نمی‌خواهد از اقبال تو چندان مددی

در قناعت همه اسباب به زیر قدم است
مور این دشت نخواهد ز سلپمان مددی

اینقدر باز نگردد در تشویش سوال
ازکریمان نرسد گر به گدایان مددی

صحبت بیخردان آفت روحانی بود
آه اگر نوح نمی‌دید ز توفان مددی

حیف از آن بیخبری چندکه با قدرت جاه
خاک گشتند و نکردند به یاران مددی

فصل بیحاصلی اشک تریها دارد
سنگ شد ابر اگر کرد به نیسان مددی

اشک بی‌رونقی بخت سیه نپسندید
داشت این شام هم از فیض چراغان مددی

گل این باغ جنون حوصله‌ای می‌خواهد
بیدل از چاک ضرور است به دامان مددی
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.