هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر زیبا، مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی را بیان می‌کند. شاعر از مخاطب می‌خواهد که در مسیر زندگی، خود را نشکند و از تلاش‌های بی‌ثمر پرهیز کنند. همچنین، تأکید بر حفظ نفس، دوری از خودبینی، و درک واقعیت‌های جهان از جمله مضامین اصلی این شعر است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۲۶۷۸

برخود مشکن تا همه تن رنگ نگردی
ای شیشه نجوشیده عبث سنگ نگردی

دور است تلاشت ز ره ‌کعبهٔ تحقیق
ترسم‌که به ‌گرد قدم لنگ نگردی

تا راه سلامت سپری ضبط نفس‌ کن
قانون تو سازست گر آهنگ نگردی

چون خاک هواگیر درین عرصه محالست
کز خود روی و صاحب اورنگ نگردی

در آینهٔ شوخی این جلوه شکستی است
بر روی جهان بیهده چون رنگ نگردی

پیداست خراشی که ز نقش است نگین را
از نام جراحتکدهٔ ننگ نگردی

این جلوه نیرزد به غبار مژه بستن
آیینه مشو تا قفس زنگ نگردی

در عالم اضداد چه اندیشهٔ صلحست
با خود نتوان ساخت اگر جنگ نگردی

صیاد کمینگاه امل قامت پیریست
هشدار که چون حلقه شوی چنگ نگردی

بیگانگی وضع جهان حوصله خواه است
از خویش برون آی اگر تنگ نگردی

آیینهٔ نازت همه دم جلوه بهارست
ای رنگ نگردانده تو بیرنگ نگردی

بیدل به ادای مژه ‌کجدار و مریزی
پر شیفتهٔ محفل نیرنگ نگردی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۷۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.