هوش مصنوعی: این شعر به مفاهیمی مانند قناعت، پوچی آرزوهای دنیوی، غرور بی‌اساس، و وهم‌آلودگی زندگی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند هلال، باغ، و تیغ، از بی‌ثباتی دنیا و اهمیت رهایی از تعلقات مادی سخن می‌گوید. او تأکید می‌کند که هستی واقعی در گرو گذر از وهم‌ها و رسیدن به حقیقت است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر نیاز به درک و تجربه‌ی کافی از زندگی دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با مضامینی مانند قناعت، پوچی آرزوها، و حقیقت‌جویی ارتباط برقرار کنند.

غزل شمارهٔ ۲۷۵۷

گر نیست در این میکدهها دور تمامی
قانع چو هلالیم به نصف خط جامی

در ملک قناعت به مه و مهر مپرداز
گر نان شبی هست و چراغ سر شامی

این باغ چه دارد ز سر و برگ تعین
تخم‌، آرزوی پوچ و، ثمر، فطرت خامی

بنیاد غرور همه بر دعوی پوچ است
در عرصهٔ ما تیغ‌کشیده‌ست نیامی

شاهان به‌نگین غره‌، گدایان به قناعت
هستی همه را ساخته خفت‌کش نامی

عبرت خبری می‌دهد از فرصت اقبال
این وصل نه زانهاست که ارزدبه پیامی

دلها همه مجموعهٔ نیرنگ فسونند
هر دانه‌که دیدی ‌گرهی بود به دامی

هستی روش ناز جنون تاز که دارد
می‌آیدم از گرد نفس بوی خرامی

تا مهر رخش از چه افق جلوه نماید
گوش همه پرکرده صدای لب بامی

آفاق ز پرواز غبارم مژه پوشید
زین سرمه به هر چشم رسیده‌ست سلامی

بیدل چه ازل‌ کو ابد، از وهم برون آی
درکشور تحقیق نه صبح است و نه شامی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۵۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.