هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و علاقه خود به معشوق سخن می‌گوید. او از زیبایی و شیرینی معشوق تعریف کرده و از او می‌خواهد که با او مهربان باشد و به عشقش پاسخ دهد. شاعر همچنین از رنج‌های عشق و بیماری‌های ناشی از آن سخن می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که او را در رقص و شادی همراهی کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات و مفاهیم موجود در شعر ممکن است نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری برای درک کامل داشته باشند.

غزل شمارهٔ ۱۸۶۷

ای جانَکِ من چونی؟ یک بوسه به چند ای جان؟
یک تَنگِ شِکَر خواهم زان شِکَّرِقَند ای جان

ای جانَکِ خَندانَم من خویِ تو می‌دانم
تو خویِ شِکَر داری بِاللّهْ که بِخَند ای جان

من مَردِ خریدارم من مَیلِ شِکَر دارم
ای خواجه عَطّارم دُکّان بِمَبَند ای جان

بر نام و نشانِ او رفتم به دُکانِ او
گفتم که سَلامُ عَلَیک ای سَروِ بُلندْ ای جان

هر چند که عَیّاری پُرحیله و طَرّاری
این مِحْنَت و بیماری بر من مَپَسَند ای جان

از بَهرِ دلِ ما را در رَقص دَرآ یارا
وَزْ نازْ چُنین می‌کُن آن زُلفِ کَمَنْد ای جان

ای پیش روِ خوبان ای شاخِ گُلِ خندان
بِنْمایْ که دل بَندان چون بوسه دهند ای جان

من بنده بَرین مَفْرَش می‌سوزم من خَوشْ خَوش
می‌رَقْصَم در آتش مانند سِپَند ای جان
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.