هوش مصنوعی:
این شعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، عشق و شوریدگی را توصیف می‌کند. شاعر از عناصری مانند شهد، شراب، آفتاب و آتش برای بیان احساسات عمیق خود استفاده کرده و به تأثیر عشق بر روح و روان اشاره می‌کند. همچنین، این متن به مفاهیمی مانند از دست دادن آبرو در پاسخ‌های بی‌معنا و ریزش خون از جگر به دلیل درد عشق پرداخته است.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند شراب و کباب ممکن است نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای تفسیر صحیح داشته باشد.
غزل شمارهٔ ۴۰۸
از سخن شهد ناب می چکدش
وز تبسم شراب می چکدش
می توان گفت از آن طراوت حسن
کز جبین آفتاب می چکدش
که زد این نیش بر دل گرمم
کآتش از پیچ و تاب می چکدش
هر حدیثی که پرسم از همت
آبرو از جواب می چکدش
آتش عشق نشئه ای دارد
که شراب از کباب می چکدش
چه کند عرفی ار نریزد اشک
از جگر خون ناب می چکدش
وز تبسم شراب می چکدش
می توان گفت از آن طراوت حسن
کز جبین آفتاب می چکدش
که زد این نیش بر دل گرمم
کآتش از پیچ و تاب می چکدش
هر حدیثی که پرسم از همت
آبرو از جواب می چکدش
آتش عشق نشئه ای دارد
که شراب از کباب می چکدش
چه کند عرفی ار نریزد اشک
از جگر خون ناب می چکدش
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۰۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
