هوش مصنوعی:
این متن بیانگر عشق و اشتیاق شدید به معشوق است. شاعر از تأثیر معشوق بر زندگی خود میگوید و اینکه حتی در زمان روزهداری نیز به فکر اوست. او از لطف و مهربانی معشوق سخن میگوید و آن را با معجزههای مسیح مقایسه میکند. شاعر همچنین به اهمیت عشق و اشتیاق درونی اشاره میکند و اینکه این احساسات فراتر از نیازهای جسمانی است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوانتر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعارهها و مفاهیم پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربهی زندگی دارد.
غزل شمارهٔ ۱۸۹۲
هر شب که بُوَد قاعدۀ سُفره نهادن
ما را زِ خیال تو بُوَد روزه گُشادن
ای لُطفِ تو را قاعده بر روزه گُشایان
مانند مَسیحا زِ فَلَکْ مایِده دادن
چون قوتِ دل از مَطْبَخِ سودایِ تو باشد
باید به میان رفتن و در لوتْ فُتادن
ما را هم از آن آتشِ دلْ آبِ حَیات است
بر آتشِ دلْ شاد بِسوزیم چو لادن
کارِ حَیَوان است نه کارِ دل و جان است
در خاک بِپوسیدن و از خاکْ بِزادن
ما را زِ خیال تو بُوَد روزه گُشادن
ای لُطفِ تو را قاعده بر روزه گُشایان
مانند مَسیحا زِ فَلَکْ مایِده دادن
چون قوتِ دل از مَطْبَخِ سودایِ تو باشد
باید به میان رفتن و در لوتْ فُتادن
ما را هم از آن آتشِ دلْ آبِ حَیات است
بر آتشِ دلْ شاد بِسوزیم چو لادن
کارِ حَیَوان است نه کارِ دل و جان است
در خاک بِپوسیدن و از خاکْ بِزادن
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۹۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.