هوش مصنوعی:
متن سفرنامه‌ای است که مسیر سفر به سمت مشرق و جنوب را توصیف می‌کند. مسافران از منزلی به نام ضیقه عبور می‌کنند که دره‌ای تنگ با چاهی پر از آب نامطبوع است. سپس پنج روز در بیابانی بی‌آب سفر می‌کنند و به منزل حوضش می‌رسند که دارای آب شیرین است. در این مسیر، شتران بدون نیاز به هدایت، خودرویی حرکت می‌کنند و مسافران برای بقا از پشکل شتر به عنوان سوخت استفاده می‌کنند. در برخی نقاط آب کمیاب و شور است و در برخی دیگر اصلاً آبی وجود ندارد.
رده سنی:
14+
متن دارای توصیفات دقیق و گاهی سخت از شرایط سفر است که ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، مفاهیم مانند بقا در بیابان و چالش‌های سفر برای گروه سنی بالاتر مناسب‌تر است.
بخش ۵۵ - ضیقه
راه سوی مشرقی جنوبی بود. چون هشت فرسنگ برفتم منزلی بود که آن را ضیقه می‌گفتند و آن دره ای بود بر صحرا و بر دو جانب او چون دو دیوار از کوه و میانه او مقدار صد ارش گشادگی و در آن گشادگی چاهی کنده‌اند که آب بسیار برآمده است اما نه آب خوش، و چون از این منزل بگذرند پنج روز بادیه است که آب نباشد. هر مردی خیکی آب برداشت و برفتیم به منزلی که آن را حوضش می‌گفتند. کوهی بود سنگین و دو سوراخ در آن بود که آب بیرون می‌آید و همان جا در گودی می‌ایستد آبی خوش و چنان بود که مرد را در آن سوراخ می‌بایست شد تا از جهت شتر آب بیرون آورند، و هفتم روز بود که شتران آب نخورده بودند و نه علف از آن که هیچ نبود و در شبان روزی یک بار فرود آمدندی از آن گاه که آفتاب گرم شدی تا نماز دیگر و باقی می‌رفتند و این منزل جاها که فرود آیند همه معلوم باشد چه به هر جای فرو نتوانند آمد که چیزی نباشد که آتش برفروزند و بدان جاها پشکل شتر یابند که بسوزند و چیزی پزند، و آن شتران گویی می‌دانستند که اگر کاهلی کنند از تشنگی بمیرند و چنان می‌رفتند که هیچ به راندن کس محتاج نبود و خودروی در آن بیابان نهای می‌رفتند با آن که هیچ اثر راه و نشان پدید نبود. روی فرا مشرق کرده می‌رفتند و جایی بودی که به پانزده فرسنگ آب می‌بود اندک و شور و جایی بودی که به سی چهل فرسنگ هیچ آب نبودی.
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۵۴ - اخمیم، اسوان و نوبه
گوهر بعدی:بخش ۵۶ - عیذاب
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
