هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر به رابطه‌ی بین خود و دیگری می‌پردازد و از تفاوت‌ها و شباهت‌های بین خود و دیگری سخن می‌گوید. شاعر از جدایی و وابستگی میان خود و دیگری صحبت می‌کند و به مفاهیمی مانند سخاوت و بخل نیز اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر به زیبایی و لطافت دیگری و نقش خود به عنوان آینه‌ای برای آن زیبایی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عاطفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی مانند سخاوت و بخل نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر دیده می‌شود.

غزل شمارهٔ ۱۹۳۰

امروز تو خوش تَری وَ یا من؟
بی من تو چگونه‌ییّ و با من؟

نی نی، من و تو مگو، رَها کُن
فَرقی خود نیست از تو تا من

بی‌تو، بودی تو بر سَرِ چَرخ
بی‌من، بودم به سال‌ها من

در پوستْ من و تو هَمچو انگور
در شیره کجا تو و کجا من؟

از بُخل بِجَست و در سَخا مانْد
آن حاتِمِ طَیّ و گفت، ها، من

من بُخْل و سَخا نِثار کردم
ای بیشْ زِ حاتِم از سَخا من

ای جانِ لَطیفِ خوش لِقا تو
ای آینه دارِ آن لِقا من
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۹۲۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.