هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از قاآنی، زیبایی و جذابیت معشوقه را با تصاویر شاعرانه و استعاره‌های زیبا توصیف می‌کند. شاعر از ویژگی‌های فیزیکی معشوقه مانند قد، موهای مشکی، چهره و چشم‌های دلربا سخن می‌گوید و تأثیرات عشق را بر خود بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق از زیبایی‌شناسی شعر کلاسیک فارسی معمولاً به سطحی از بلوغ فکری و ادبی نیاز دارد.

غزل شمارهٔ ۲۶

نگار سرو قد من چو عزم باغ کند
چو برگ لاله دل باغ پر ز داغ کند

به باغ می‌رود امروز نی غلط گفتم
که هرکجا بخرامد ز چهره باغ کند

پر از بنفشه شود راغ از دو گیسویش
اگر به فصل زمستان گذر به راغ کند

ز دلربایی چشمش شراب مست شود
در آن زمان که می از شیشه در ایاغ کند

چو زلف خود به مشامم نهد بدان ماند
که طبله طبله مرا مشک در دماغ کند

جز او که زلف به رخ حلقه کرده نشنیدم
کلاه باز کس از شهپرکلاغ کند

فراغ نیست مرا از فراق او آری
اسیر عشق بتان ترک هر فراغ کند

مگرکه مسکن دلهاست زلف مشکینش
که هرکسی دل خود را در آن سراغ کند

ز جان ثناگر زلفین اوست قاآنی
تو عندلیب نگه کن که مدح زاغ کند
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.