هوش مصنوعی: این شعر از قاآانی بیانگر احساسات عمیق شاعر دربارهٔ رنج‌های عاطفی و ناراحتی‌های ناشی از بی‌توجهی، بی‌احترامی و بی‌وفایی معشوق است. شاعر از رفتارهای ناپسند معشوق مانند ترک ناگهانی، بی‌احترامی، غضب بی‌دلیل و بیان سخنان ناشایست گلایه می‌کند. همچنین، او از بیان رازهای شخصی‌اش به دیگران و تکرار شکایت‌ها اظهار ناراحتی می‌کند. در پایان، شاعر از گفتن سخنی نادرست دربارهٔ معشوق پشیمان است و از تکرار حرف‌های بی‌اساس خسته شده است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عاطفی پیچیده و شکایت‌های عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند بی‌وفایی، بی‌احترامی و پشیمانی ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۵۴

نکو نبود به یکبار ترک ما گفتن
ز ما بریدن و صد شکوه برملا گفتن

نظر نکردن و از خشم روی تابیدن
غضب نمودن و بی‌وجه ناسزا گفتن

عبارتی که به بیگانه کس نمی گوید
ادب نکردن و در حق آشنا گفتن

نشان حالت شب یک به یک ادا کردن
حدیث مستی ما را بدان ادا گفتن

هزار عشوه نه یک روز روزها کردن
هزار شکوه نه یکبار بارها گفتن

به سهو زلف‌ تو گفتم شبی که مشک‌ ختاست
هنوز خجلتم آید از آن خطا گفتن

تو گفته‌ایی که چه گفته است قاآنی
به جان تو که ملولم از آن چها گفتن
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.