منم که آب گل و رنگ لاله می طلبم
در این لباس شراب دو ساله می طلبم

شکست جام شرابم ز سنگ توبه، ولی
در این خزان دیت خون لاله می طلبم

ز باده توبه حرام است در شریعت عشق
اگر قبول نداری، رساله می طلبم

متاع ملک شهادت که کیمیای دل است
اگر دعا نفروشد ز ناله می طلبم

تمام طالب ماه اند اهل دیده و من
که زادهٔ آدمیم، شکل هاله می طلبم

چنان به وادی مستی ز خویش گم گشتم
که لب ز باده و دست از پیاله می طلبم

علاج درد تو، عرفی، حکیم نشناسد
که من برون شفا این مقاله می طلبم

«عرفی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir