هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و معنوی است که به زیبایی‌های زندگی، امید، عشق و ارتباط با عالم هستی می‌پردازد. شاعر از آب حیات، میخانه، رندان، دریا و دیگر نمادهای عرفانی برای بیان احساسات خود استفاده کرده و به جاویدان بودن اثر خود امیدوار است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین استفاده از نمادهایی مانند میخانه و رندان نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۴۳

خوش آب حیاتی است روان در نظر ما
عالم همه سیراب شد از رهگذر ما

از دیدهٔ ما آب روانست به هر سو
امید که جاوید بماند اثر ما

عمریست که در گوشهٔ میخانه مقیمیم
رندان همه سرمست فتاده به درما

ما غرقهٔ دریای محیطیم چو ماهی
ما را تو به دست آور و می جو خبر ما

سودا زدهٔ زلف پریشان نگاریم
تا در سر آن زلف چه آید به سر ما

خوش نقش خیالیست در این خلوت دیده
روشن بتوان دید ببین در نظر ما

هر میوه که در جنت اعلی نتوان یافت
از نعمت الله طلب و ز شجر ما
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.