هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از عشق، فداکاری، و وابستگی به معشوق سخن می‌گوید. او از عناصر طبیعی مانند باد صبا، عنبر، و آب چشم برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند و به مفاهیمی مانند قربانی کردن جان و عشق الهی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۵۱

مشک چه بود شمه ای از موی ما
چیست عنبر والهٔ گیسوی ما

آب چشم ما به هر سو می رود
هم ز چشم ماست آب روی ما

صبحدم باد صباخوشبو بود
می برد گردی ز خاک کوی ما

تا قبول حضرت سلطان شدیم
شاه ترکستان بود هندوی ما

غرق دریائیم اگر تو تشنه ای
آب می جوئی قدم نه سوی ما

عود دل در مجمر سینه بسوخت
بزم ما خوشبو شده از بوی ما

عاقلان را گفتگوئی دیگر است
قول عشاقست گفتگوی ما

عید قربانست طوئی میکنیم
جانها قربان شده در طوی ما

سیدیم و عاشقان را بنده ایم
لاجرم عالم بود آن جوی ما
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.