۳۸۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۴

موج است و حباب هر دو یک آب
با ما بنشین و آب دریاب

روشن بنگر که آفتاب است
آن نور که خوانیش به مهتاب

رندانه روان رَوم به هر در
تا دریابم ورا به هر باب

اسباب و مسببند با هم
آثار مسببند اسباب

هستیم همه محب و محبوب
محبوب چو ما بجو ز احباب

با ساقی باقی خرابات
رندانه و عاشقانه بشتاب

پیغام خوشی ز نعمت الله
مستانه ببر به سوی اصحاب
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.