۲۵۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۵

موجیم و حباب هر دو یک آب
آبست حجاب آب دریاب

آنها که به چشم عقل بینند
بینند خیال غیر در خواب

عقل ارچه چراغ بر فروزد
هرگز نرسد به نور مهتاب

معشوق خودیم و عاشق خود
عشقست دلیل راه اصحاب

آن نقطه بدان که اصل حرفست
یک فصل بخوان ولی ز هر باب

ما را نسب است از خداوند
عالی تر از این که راست انساب

در بحر محیط عشق غرقیم
مانند حباب و عین ما آب
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.