۲۶۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۷

آفتابی ز ماه بسته نقاب
می نماید به چشم ما دریاب

نظری کن در آینه بنگر
ور نداری تو آینه دریاب

نقش غیری خیال اگر بندی
آن خیالی بود ولی در خواب

صورت و معنی همه داند
هر که او باشد از اولوالالباب

لیک در هرچه روی بنماید
هم مسبب ببین و هم اسباب

آفتاب است ماه خوانندش
نور مهر است گفته ام مهتاب

نعمت الله مربی نیکوست
تربیت یافته وی از ارباب
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.