هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به ستایش زندگی در کوی خرابات و می‌نوشی می‌پردازد که در آن، عشق و رندی ارزشمند شمرده می‌شود. شاعر توبه‌شکنی را با افتخار یاد می‌کند و شراب را در مذهب خود حلال می‌داند، چرا که آن را نماد اسرار الهی می‌پندارد. او از بزم عشق و ساقی قدیم سخن می‌گوید و خود را سرمست و رند می‌خواند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و نمادین مانند شراب و خرابات است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به توبه‌شکنی و می‌نوشی ممکن است نیاز به درک بالاتری از زمینه‌های فرهنگی و ادبی داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۱۵۳

در کوی خرابات کسی را که مقام است
در دنیی و در آخرتش جاه تمام است

ما توبه شکستیم در این قول درستیم
با ساغر می عهد که بستیم مدام است

زان مجلس ما بزم ملوکانهٔ عشق است
ساقی قدیم است و شرابی به قوام است

می نوش که در مذهب ما پاک و حلال است
کاین می نه شرابست که گویند حرامست

گنجینهٔ ما مخزن اسرار الهی است
هر گنج درین کنج که یابی به نظام است

در دور بگردید و نمائید به یاران
رندی که بود چون من سرمست کدامست

بشنو سخن سید رندان خرابات
کامروز درین دور خداوند کلام است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.