هوش مصنوعی: این متن عرفانی به بیان مفاهیمی مانند عشق الهی، حقیقت، طریقت اهل دل، و وحدت با معشوق (خدا) می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان دریایی نام می‌برد که معشوق ناخدای آن است و عاشقان در کشتی شریعت سفر می‌کنند. همچنین، اشاره‌ای به مستی عرفانی و خلوت پادشاهان عشق دارد و در نهایت، تأکید می‌کند که حقیقت، نعمت الهی است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی اصطلاحات مانند 'مستی' و 'میخواری' ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند تا برداشت اشتباه نشود.

غزل شمارهٔ ۱۷۰

حق مطلق به حق حقیقت ماست
صفت و ذات عشق و زینت ماست

بر سر کوی دوست جانبازی
در ره اهل دل طریقت ماست

صورت ما مثال اوست از آن
حسن و معنی جمال سیرت ماست

عشق بحر است و ناخدا معشوق
کشتی عاشقان شریعت ماست

پادشاهان خلوت عشقیم
تخت خاک درش سریرت ماست

مستی و عاشقی و میخواری
عادت کهنهٔ طبیعت ماست

از حق آمد ندا که ای سید
نعمت الله به حق حقیقت ماست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.