۲۶۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۸۹

صورتی آراستی معنی کجاست
کی خدا یابی چه رویت با ریاست

ظاهر و باطن به همدیگر نکوست
هر که دارد هر دو با ما آشناست

گرچه تمر و جو ز هر یک تیرگیست
بهتر از این هر دو آن انجیر ماست

مجلس عشقست و ما مست و خراب
این چنین بزم خوشی دیگر کجاست

بحر عشقش را کرانی هست نیست
ابتدا نبود ورا بی انتهاست

آفتابست او و عالم سایه بان
عالمی در سایه بان پادشاست

هر که چون ما بندهٔ سید بود
هم چو بنده سید هر دو سراست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.