هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از مضامینی مانند شراب به عنوان نماد آب حیات، عشق الهی، وحدت وجود، و مستی معنوی سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند شراب، خواب، و خورشید، به مفاهیم عمیق عرفانی اشاره می‌کند و مخاطب را به سمت درک حقیقت هستی هدایت می‌نماید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به دانش ادبی و عرفانی پایه دارد.

غزل شمارهٔ ۲۰۲

خوش آب حیاتیست که گویند شرابست
حالی و چه خوش حال که دل مست و خرابست

غیری به تو گر روی نماید مگذارش
کان نقش خیالست که در دیدهٔ خوابست

گویند که امواج حبابست درین بحر
آبست که در دیدهٔ ما عین حجابست

هر ذره که بینی به تو خورشید نماید
مهر است به چشم من و تو ماه نقابست

این گفتهٔ مستانهٔ ما از سر ذوقست
بنویس که مجموعهٔ مجموع کتابست

بی تو گل توحید که خوشبو شوی از وی
هر چند گلابست ببو نام گلابست

سید طلب و رو به خرابات مغان آر
می رو به سلامت که ره خیر و صوابست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.