هوش مصنوعی: این شعر به ستایش ولایت و امام زمان (عج) می‌پردازد و از مفاهیمی مانند آب حیات، باغ بهاری، و گنجینه ولایت برای بیان اهمیت آن استفاده می‌کند. شاعر با ذوق و شوق از ولایت سخن می‌گوید و خود را عاشق آن می‌داند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق مذهبی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد، اما نوجوانان و بزرگسالان می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند.

غزل شمارهٔ ۲۰۸

بشنو معانئی که بیان ولایتست
دارم نشانئی که نشان ولایتست

آب حیات ماست به هر سو که می رود
سرچشمه اش ز بهرهٔ خوان ولایتست

ملک جهان چو باغ بهاری است تازه شد
حکمی به ما رسید که آن ولایتست

ایام غم گذشت دگر شاد و خرمیم
آمد امام وقت زمان ولایتست

بشنو به ذوق گفتهٔ مستانه گوش کن
کین قول عاشقان و زبان ولایتست

گنجینهٔ ولایت والی دل ولیست
جانم فدای اوست که جان ولایتست

از خوان نعمت الله ما نعمتی بخور
خوش نعمتی بود که ز خوان ولایتست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.