هوش مصنوعی: متن بالا درباره عشق و سرمستی عاشقان در بزم عشق است و از بخشندگی و دادگری محبوب سخن می‌گوید. همچنین، به نعمت‌های الهی و آزادی روحانی اشاره دارد.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عرفانی و عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم نیاز به دانش ادبی و عرفانی پایه دارد.

غزل شمارهٔ ۲۱۴

هرچه او می دهد همه داده است
دادهٔ او مگو که بیداد است

ای خوشا وقت عاشقی که مدام
بر در میفروش افتاده است

بزم عشقست و عاشقان سرمست
کس چنین بزم خوب ننهادست

غم عشقش خجسته باد که دل
به غم عشق دایما شاد است

عقل در بزم عشق دانی چیست
چون چراغی نهاده بر باد است

هرکه او شد غلام سید ما
بنده مقبلست و آزاد است

چه کنم نعمت همه عالم
نعمت الله خدا مرا داده است
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.