۲۸۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۶۴

رمضان آمد و روان بگذشت
بود ماهی به یک زمان بگذشت

گوئیا عمر بود زود برفت
تا که گفتم چنین چنان بگذشت

شب قدری به عارفان بنمود
این معانی از آن بیان بگذشت

هر که با ما نشست در دریا
نام را ماند و از نشان بگذشت

میل دنیا و آخرت نکند
هر که بر کوی عاشقان بگذشت

زود بیدار شو در آ در راه
تو بخوابی و کاروان بگذشت

در طریقی که نیست پایانش
نعمت الله از این و آن بگذشت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.