هوش مصنوعی: این متن عرفانی و شاعرانه به وحدت وجود و عشق الهی اشاره دارد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند مستی، نور، آفتاب، ماه، آینه، گنج، دریا و قطره، به بیان مفاهیم عمیق عرفانی می‌پردازد و بر یگانگی و حضور خداوند در همه چیز تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد.

غزل شمارهٔ ۲۹۹

هرکه چون ما حریف مستان است
در خرابات رند مستان است

نور چشمست هرچه می بینم
دل و دلدار و جان و جانان است

آفتابی است برقعی بسته
روشنش بین که ماه تابان است

همه آئینهٔ جمال ویند
نظری کن که عین اعیان است

گنج اسماست در همه عالم
گنج و گنجینهٔ فراوان است

موج و دریا دو رسم و دو اسمند
نزد ما هر دو آب یکسان است

قطره ای از محیط سید ماست
به مثل گر چه بحر عمان است
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.