۴۷۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۰۰۴

شیرمَردا تو چه تَرسی زِ سگِ لاغَرِشان؟
بَرکَش آن تیغِ چو پولاد و بِزَن بر سَرِشان

چون مَلَک ساخته خود را به پَر و بالِ دروغ
همه دیوند که اِبْلیس بُوَد مِهتَرِشان

همه قَلْبَند و سِیَه چون بِزَنی بر سَرِ سنگ
هین، چرا غِرّه شُدَسْتی تو به سیم و زَرِشان؟
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۰۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.