دُرد دردش دوای جان منست
خوش دوائی برای جان منست

جان من تاگدای حضرت اوست
شاه عالم گدای جان منست

آن هوائی که روح می بخشد
نفسی از هوای جان منست

بحر ما را کرانه پیدا نیست
انتها انتهای جان من است

من ز خود فانی و به او باقی
این بقا از فنای جان منست

به جفا رو نپیچم از در او
جاودان این وفای جان منست

دل به غیرش اگر کند میلی
نزد سید بلای جان منست