هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های طبیعت و تأثیرات مثبت حضور فردی خاص اشاره می‌کند. هر جایی که این فرد قدم می‌گذارد، طبیعت شکوفا می‌شود و اتفاقات خارق‌العاده رخ می‌دهد. همچنین، به قدرت و تأثیرگذاری این فرد بر محیط اطرافش و حتی بر اشیاء و موجودات اشاره می‌شود. در نهایت، شاعر از بیان کامل احساسات خود بازمی‌ماند و منتظر می‌ماند تا مخاطب سخن را ادامه دهد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۲۰۰۶

هر کجا که پا نَهی ای جانِ من
بَردَمَد لاله و بنفشَه و یاسَمَن

پاره‌ای گِل بَرکَنی بر وِیْ دَمی
بازگردد یا کبوتر یا زَغَن

در تَغاری دست شویی، آن تَغار
زابِ دست تو شود زَرّینْ لَگَن

بر سَرِ گوری بِخوانی فاتحه
بوالْفُتوحی سَر بَرآرَد از کَفَن

دامَنَت بر چَنگُلِ خاری زَنَد
چَنگُلَش چَنگی شود با تَنْ تَنَن

هر بُتی را که شِکستی ای خَلیل
جانْ پَذیرد، عقل یابَد زان شِکَن

تا مَهِ تو تافت بر بَداَخْتَری
سَعْدِ اکِبْر گشت و وارَست از مِحَن

هر دَمی از صَحْنِ سینه بَرجَهَد
هَمچو آدم، زاده‌یی،‌‌ بی‌مَرد و زن

وان گَهْ از پَهْلویِ او وَزْ پُشتِ او
پُر شوند آدمچگان اَنْدَر زَمَن

خواستم گفتن بَرین پنجاه بیت
لب بِبَستَم تا گُشایی تو دَهَن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۰۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۰۷
نظرها و حاشیه ها
۱۴۰۳/۱/۱۲ ۱۱:۴۰

آدمچه: آدمیزاد، بچهء آدم