۲۵۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۵۲

پادشاه و گدا یکیست یکیست
بینوا و نوا یکیست یکیست

دردمندیم و درد می نوشیم
دُرد و درد و دوا یکیست یکیست

جز یکی نیست در همه عالم
دو مگو چون خدا یکیست یکیست

آینه صد هزار می بینم
روی آن جانفزا یکیست یکیست

مبتلای بلای بالاشیم
مبتلا و بلا یکیست یکیست

قطره و بحر و موج و جوهر چهار
بیشکی نزد ما یکیست یکیست

نعمت الله یکی است در عالم
طلبش کن بیا یکیست یکیست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۵۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.