هوش مصنوعی: این متن به بیان مفاهیم عرفانی و معنوی می‌پردازد. از طریق استعاره‌هایی مانند آتش در دل و سوزاندن پرده‌ها، به درک حقایق عمیق و اسرار الهی اشاره می‌کند. همچنین، به مفاهیمی مانند علم لدنی (علم الهی) و عشق کهن (عشق الهی) پرداخته شده است. متن با اشاره به آیات قرآنی مانند «والضحی» و «لم یکن»، بر ارتباط بین عرفان و مفاهیم قرآنی تأکید می‌کند.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم دینی و ادبیات کلاسیک دارد. این مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده و نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۲۰۱۰

بِشْنو از دلْ نُکته‌هایِ ‌بی‌سُخُن
وانچه اَنْدَر فَهْم نایَد، فَهْم کُن

دَر دلِ چون سنگِ مَردم آتشی‌ست
کو بِسوزَد پَرده را از بیخ و بُن

چون بِسوزَد پَرده، دُریابَد تمام
قِصّه‌هایِ ‌خِضْر و عِلْمِ مِن لَدُن

در میانِ جان و دلْ پیدا شود
صورتِ نو نو از آن عشقِ کُهُن

چون بِخوانی وَالضُّحی، خورشید بین
کانِ زَر بین، چون بِخوانی لَمْ یَکُن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.