هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که از مخاطب می‌خواهد تا با شکستن محدودیت‌ها و قید و بندهای دنیوی، به حقیقت و نور الهی دست یابد. شاعر از مخاطب می‌خواهد تا با شکستن بت‌ها و نشانه‌های ظاهری، به جوهره و ذات حقیقی هستی برسد و از تاریکی‌ها و نادانی‌ها رها شود.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۰۱۱
جانِ جان‌هایی، تو جان را بَرشِکَن
کَس تویی، دیگر کَسان را بَرشِکَن
گوهرِ باقی دَرآ در دیده‌ها
سنگْ بِسْتان، باقیان را بَرشِکَن
ز آسْمانِ حَقْ بِتاب ای آفتاب
اَخْتَرانِ آسْمان را بَرشِکَن
غَیب دان کُن سینه‌هایِ خَلْق را
سینه‌هایِ عَیب دان را بَرشِکَن
بانشانْ از بی‌نشان پَرده شُده
بی‌نشانی، هر نشان را بَرشِکَن
روزِ مُطْلَق کُن شبِ تاریک را
بارنامه‌یْ پاسْبان را بَرشِکَن
شَمسِ تبریز آفتابی، آفتاب
شمعِ جان و شَمعدان را بَرشِکَن
کَس تویی، دیگر کَسان را بَرشِکَن
گوهرِ باقی دَرآ در دیده‌ها
سنگْ بِسْتان، باقیان را بَرشِکَن
ز آسْمانِ حَقْ بِتاب ای آفتاب
اَخْتَرانِ آسْمان را بَرشِکَن
غَیب دان کُن سینه‌هایِ خَلْق را
سینه‌هایِ عَیب دان را بَرشِکَن
بانشانْ از بی‌نشان پَرده شُده
بی‌نشانی، هر نشان را بَرشِکَن
روزِ مُطْلَق کُن شبِ تاریک را
بارنامه‌یْ پاسْبان را بَرشِکَن
شَمسِ تبریز آفتابی، آفتاب
شمعِ جان و شَمعدان را بَرشِکَن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۰۱۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۰۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
