۲۷۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵۰۵

هرکه از عشق در طرب نبود
نسبتش هیچ با نسب نبود

لطف محبوب را نهایت نیست
طالب آنگه بی طلب نبود

آتش عشق اوست در دل ما
لایق جان بولهب نبود

از کرم ساز عاشقان بنواخت
گر نوازد مرا عجب نبود

لب ساغر مدام می بوسم
به از این همدمی و لب نبود

ماهروئی چو ترک شیرازی
در همه مصر و در حلب نبود

سیدی همچو نعمت الله هم
در عجم بلکه در عرب نبود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۰۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.