هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه از جذبه‌های عشق و کشش‌های روحی و عاطفی سخن می‌گوید. شاعر از نیروی عشق و تأثیر آن بر روح و روان انسان می‌گوید و چگونه این احساس او را به سوی معشوق و فضایی روحانی می‌کشد. همچنین، اشاره‌ای به خرابات مغان و بزم عاشقانه دارد که نمادی از فضای عرفانی و شورانگیز عشق است.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مضامین عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند خرابات مغان و اشارات عرفانی نیاز به درک ادبی و فرهنگی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک است.
غزل شمارهٔ ۵۲۷
دل دگر مارا به مأوا می کشد
خاطر ما سوی دریا می کشد
جذبهٔ او می کشد ما را مدام
حاکمست او می کشد یا می کشد
کشتهٔ عقشم و بر خاک درش
اوفتاده کشتگان را می کشد
در کشاکش عالمی آورده است
نه تن تنها که تنها می کشد
میل ما دایم سوی بالا بود
لطف او ما را به بالا می کشد
در خرابات مغان بزم خوشی است
عشق عاشق را به آنجا می کشد
زلف سید دل ز یاران می برد
و از خیالش سر به سودا می کشد
خاطر ما سوی دریا می کشد
جذبهٔ او می کشد ما را مدام
حاکمست او می کشد یا می کشد
کشتهٔ عقشم و بر خاک درش
اوفتاده کشتگان را می کشد
در کشاکش عالمی آورده است
نه تن تنها که تنها می کشد
میل ما دایم سوی بالا بود
لطف او ما را به بالا می کشد
در خرابات مغان بزم خوشی است
عشق عاشق را به آنجا می کشد
زلف سید دل ز یاران می برد
و از خیالش سر به سودا می کشد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
